Nei nei nei, nú má fólk ekki halda að ég sé að pota í rassinn á mér í tíma og ótíma til að geta fundið lykt af bakteríunum. Ég bara hef oft séð hana Þorbjörgu Sölku gera þetta. Hún er sko fjögurra ára. En ég er samt nokkuð viss um að hafa lyktað úr rassinum einhvertíma, þó ég þykist ekkert muna það núna.
Ég var bara að spá í af hverju í ósköpunum við gerðum svona lagað. Líka að þurfa alltaf að finna lyktina ef maður hefuð prumpað undir sæng. Ég þekki engan sem getur látið það vera að lyfta aðeins upp sænginni. Bara aðeins, smá stund. Rétt nóg til að finna smá prumpulykt. Jú ég veit reyndar um einn, en hann er varla hægt að telja með, hann er sko lamaður!

Það er bara eins og maður ráði ekkert við þetta. Eins og einu sinni. Þá reyndi ég að stappa EKKI niður fótunum þegar ég kom á snjófrítt svæði eftir að hafa gengið lengi í snjó. Ekki glæta. Rétt áður en ég fór aftur út í snjóinn gerði ég það. Bara varð.
Kannski er ekki hægt að líkja "snjóafstappi" og "úrrassaþefi" saman. En hvorugt ræður maður almennilega við.
Æi ég veit ekki.
Mér finnst ég alla vega ekki vera vitsmunavera, þefandi af eigin prumpi !  ¶ 10:12 e.h.