Þá er pönnukökupartí í uppsiglingu og stjórinn í essinu sínu út af því. Hann er nú einu sinnu pönnukökusnillingur. Núna verða þær með bananadropum og svo setur maður súkkulaðiálegg og sultu á þær. Nammi nammi namm.

Það bara hlýtur að vera að koma vor hjá okkur. Leikvöllurinn sem er beint fyrir framan gluggana okkar er nefnilega búin að vera fullur af börnum í allan dag. Stundum er voða gott að hafa hann svona nálægt af því að þá getur maður alltaf séð barnið sitt út um gluggan. Þ.e. ef það hunskast til að vera inni á honum. En á sumardegi þegar er svona c.a. fimmtíu manns beint fyrir utan hjá manni er maður orðinn nokkuð leiður á látunum í lok dags, skal ég segja ykkur.

Norrebrogade er frábær. Robboslega mikið af fólki alltaf, allavega fólki; gulu og grænu og brúnu og rauðu og svörtu og bláu og bleiku og stóru og litlu og feitu og mjóu og ljótu og fögru og ég veit ekki hvað og hvað. Ég væri sko alveg til í að hafa hana fyrir utan gluggan minn í staðin fyrir rólóinn. Þar er endalaust líf. Það finnst mér gott.

Hún Kittý kærastan hans Palla er frá Hollandi. Í Hollandi býr margt margt fólk. Og miklu fleiri en yfirvöld þar vita. Hún verður stundum voða paranoid hér í Köben. Það eru nefnilega of fáir fyrir hana. Henni finnst að það hljóti að vera eitthvað spúkí staðir sem ekki eru fullir af fólki alltaf.
Og svo finnst okkur að við búum í stórborg!   ¶ 3:39 e.h.