Mér er runnið æðið, nú langar mig ekki í neitt lengur. Finnst ég meira segja eiga of mikið af dóti eins og er. Samt veit ég vel að ég á ekkert að ráði. Ég lofa því að kaupa bara klósettpappír á morgun og ekkert annað.
Venjulega þegar ég fer út til að kaupa kannski einn hlut eins og t.d. klósettpappír, kem ég heim með a.m.k. eitthvað þrennt annað. Og ég veit bara ekkert af hverju. Ef vörunum í búðinni er stillt upp út frá einhverjum fræðum sem byggjast á því að láta fóklk kaupa sem mest þá eru þau alveg að virka á mig. Og djöfull fer það í taugarnar á mér. Það er bara eins og ég ráði mér ekki sjálf þegar ég fer í búðina; geng um hummandi: " bara'kaupa'klósettpappír, bara'kaupa'klósettpappír" aftur og aftur og svo alltí einu er ég komin með fullt fangið af einhverjum óþarfa. Kexi og einhverjum fjáranum öðrum sem ég hef ekkert við að gera.
EN NÚ ER ÉG HÆTT


Annars nenni ég ekkert að vera andvaka neitt að ráði, er meira að segja farin að geispa eða geyspa........ Oh ég hata stafsetningu................. stundum lángar mér bara að skryfa allt eynkvernvegin eyns og jég vil og fokkjú barrasta og láttu myg vera og þá láta þaug þyg vera í fryði.......

Nú líður mér betur og ætla að fara að lesa bók sem er fallega stafsett, bók sem ég hef keypt í búð....Nammmmmmmm!!   ¶ 11:55 e.h.