Hverjir hafa haldið því fram að mannskeppnan væri hætt að þróast?
Ég veit það ekki en mér er ljóst að fram er komið stökkbreytt afbrygði: Sjálfrólandi barn. Þetta er alveg magnað, hann sonur minn kann barasta að róla frá náttúrunnar hendi. Ekkert "ýta mér" kjaftæði ( enda kann hann ekkert að tala ennþá). Maður bara setur hann í rólu, ýtir af stað og svo bara rólar hann og brosir út að eyrum. Meiriháttar spúkí!

Annars er búið að vera vor hjá mér í dag. Þorbjörg er búin að vera úti að leika í allan dag, Siggi er búinn að vera úti að leika með hjól í allan dag ( hann kallar það að gera við), Einar Óli er kominn í sumarjakkan og það voru óvenju margir á leiðinni heim af djamminu um kl.hálf tólf í dag þegar ég drullaðist í vinnuna.
Ég man sko vel eftir því þegar maður kom út af balli í gamla daga og fékk sólina beint í augun ( það var nefnilega alltaf svo gott veður í gamla daga! ). Þá gat maður ekki hugsað sér að fara heim. Var kannski skotinn í strák, eða ekki, og labbaði marga hringi í kringum tjörnina, bara til að vera úti í sólbjartri nóttinni. Stundum bara hékk maður í bænum og gerði ekkert og tók svo fyrsta strætó heim. Allt út af blessaðri sólinni.
Núna er þykir manni best að vera farinn að sofa áður en strætó hættir að ganga til að geta vaknað með deginum, bakað skonsur eða eldað hafragraut og sungið morgunsönginn með fjölskyldunni!
Eða ekki.  ¶ 7:42 e.h.