Stundum finnst mér eins og ég sé bara alls ekkert með í heiminum. Stöff gerist og svona og ég sé það bara með öðru auganu i forbí farten. Eða eitthvað. Ég bara líð í gegnum dagin án þess að taka almennilega eftir því. Skrítnast er þó þegar ég geri eitthvað sjálf á svona dögum, án þess að taka eftir því. Eins og í dag, þá er ég búin að labba austurbrú endana á milli, leikstýra og leikstýra og leikstýra. Án þess að verða vör við nokkuð af því. Kom aðeins til meðvitundar á meðan ég varð að halda í mér smá stund, en um leið og ég hafði pissað, hvarf ég aftur í algleymið. Og nú er komið kvöld og ég held bara mínu striki og fer upp í rúm að gera það sem ég hef verið að gera í allan dag. Dorma.  ¶ 7:43 e.h.