Ég væri alveg til í að vera kona af austurlensku bergi brotin. ( voða erfitt að finna nákvæmlega rétta orðið hér, en ég er að meina svona innflytjanda konu með slæðu, arapakellingu!) Þær virðast nefnilega aldrei vera að flýta sér. Ég hins vegar er alltaf eitthvað að flýta mér, jafnvel þó ég sé ekki að fara að gera neitt sérstakt, þá flýti ég mér samt. Meira kannski drýf mig. Já, ég er svona drýfa mig týpa. Núna ætla ég að drýfa mig að fá mér kaffibolla. Þetta er bara orðin einhver fjandans vani. Mér finnst þetta frekar hvimleitt. Ég vil frekar vera svona afslöppuð kona með sæðu, sem hef nægan tíma til að gera hvað sem er. Ég sé svona konur aldrei hlaupa á eftir strætó eða hlaupa yfirleitt. Þegar ég kem á morgnana með Þorbjörgu í leikskólann, lafmóð og kófsveitt á sóðustu stundu, ( hún er sko í svona "skovbørnehave" og tekur rútu út í skóg á hverjum morgni og má ekki koma of seint því þá er rútan bara farin og enginn leikskóli fyrir hana þann daginn) lalla þær sér í makindum með börnin sín strokin og fín og flýta sér ekkert þó að klukkan sé þrjár mínótur í níu. það er eins og þær viti eitthvað sem við " hin vestrænu" vitum ekki. Kannski Allah hafi eitthvað með þetta að gera. Kannski ekki.   ¶ 7:36 e.h.