Lúsíusöngurinn fór fram með táraflóði og ekka, en hún var samt í langflottasta átfittinu, hún mín. Svo var borinn á borð grautur með sultu sem að sjálfsögðu endaði öll á skjanna hvíta dressinu og þá þurfti að fara heim að skipta, með tilheyrandi táraflóði og ekka, við mistum næstum af jólasveininum og allt. Hún er algjör dramadrottnog hún Þorbjörg mín, það verður ekki af henni tekið.
Klukkan er farið að ganga tíu, ég búin að bursta og er á leiðinni í bælið. Drauma laugardagskvöld athafnakonunnar!