Einhvernig gerir maður ekki ráð fyrir veikindum þegar maður er að vinna sjálfstætt. Loksins þegar ég er búin að redda ókeypis myndavél fyrir Jónhúsmyndina ( eigum slatta af viðtölum eftir ) fá báðir krakkarnir æluna.
Sótti AG veikan í gær en ÞS byjaði í gærkvöldi. Mér fannst mjög sorglegt að sjá á eftir allri ýsunni, sem við vorum búin að bera yfir hafið, í súginn. Og enn verra í ljósi þess að krakkinn var að borða almennilega í fyrsta sinn frá því að við komum heim eftir jólafrí.
En ég vona að þetta sé á undanhaldi, þau vöknuðu bæði sársvöng í morgun eftir algerlega ælulausa nótt. ÞS óskaði eftir spældum eggjum, eftir þau át hún Jógúrt og þar á eftir hafrakex með smjöri og osti og svo sofnaði hún fram á borðið og sefur enn ( ekki við borðið samt).

AG hins vegar er bara í brjáluðu stuði, en samt með hita og vælupest. Það tekur alltaf smá tíma að jafna sig á ælunni og á meðan eru krakkarnir mínir á vælunni.

Ég er sem sagt ekki á leiðinni í viðtöl í dag, öllu hefur verið frestað. Siggi er á saumanámskeiði í skólanum og eins gott að trufla hann ekki í þvi.
En af hverju skilur maður svona fátt?  ¶ 9:22 f.h.