Í hádeginu i gær var ég þvinguð til að þegja með dönsku þjóðinni í tvær mínótur. Rosalega fór það í taugarnar á mér. Vegna þess að hálfvitinn hann Fogh Rasmussen, forsætisráðherra, hafði skipað svo fyrir og af því að ég var í konunglega leikhúsinu, inní hálffullum sal var engin undankomuleið. Nema auðvitað að blaðra bara út í loftið á meðan hinir þögðu. En ég valdi að fylgja fjöldanum, annars hefði ég örugglega verið lokuð inni. Hér fer fólk nefnilega eftir yfirboðurum. Þarna stóð ég sem sagt, á 7.bekk, fyrir framan sæti nr. 11 og þagði í tvær mínótur. Mér tókst að telja upp í tvöhundruð (reyndar ruglaðist ég þrisvar)!