Það er svo skemmtilegt þegar kvefið hangir fremst í nefinu. Kitlar mann endalaust og maður gengur um með nefið upp í loft og bjánalegan svip bíðandi eftir hnerra. Sem hefur í mínu tilviki ekki látið á sér kræla í morgun, svo ég bíð enn með bjánalega svipinn.