Í tilefni sumardagsins fyrts hætti ég mér út í splunkunýjun skóm, var nokkuð seif, af því að ég þurfti eiginlega bara að hjóla í þeim. En auðvitað sprakk á hjólinu og skömmu seinna sprakk á hælunum á mér svo ég þurfti að ganga berfætt heim. Börnin mín eru yndisleg. Í gær fundum við ÞS hjól sem átti að fara að henda af því að enginn átti það. Það leit ekkert vel út, ryðgað og skítugt. Ég spurði hvort við ættum ekki bara að taka það og þvo það og pússa og gera það fínna svo hún gæti átt það. Barnið geislaði af gleði og var ekki í rónni fyrr en við vorum búnar að þvo að og pússa með stálull. Þetta er sko hjólið hennar, bleikt og fjólublátt og flottast í heimi. Henni alveg sama að það sé ekki nýtt úr kassanum og ég ótrúlega glöð yfir því að neyslubrjálæðið hefur ekki náð að skemma hana ennþá.  ¶ 7:20 f.h.