Þjakaður af samviskubiti, yfir því að hafa verið vant við látin í gærmorgun, bauð Siggi mér að sofa út í dag, þurfa ekki að vakna í klæða, fæða og koma í pössun dæmið. Hæ og hó og jibbí kóla, hefði ég auðvitað átt að hrópa upp yfir mig, en umlaði bara eitthvað aumingjalegt "já", alveg að farast úr sjálfsvorkun yfir hormónaflippi. Svaf svo þar til vinnukarlarnir komu til starfa og lá og dormaði eftir það fram til klukkan 8:13. Svo staulaðist ég á fætur, með samviskubit yfir því að hafa ekki hitt börnin mín um morgunin og meira að segja saknaði ég þeirra. Búin að dreyma um svona morgun í laaaangan tíma og svo bara nýt ég þess ekkert. Er komin á þá skoðun að maður verður skitsófren á því að eignast börn. Held að hríðir hafi þessi áhrif, því mér finnst þau ekki koma eins mikið fram hjá feðrum.
Annars er það í fréttum að karkkarnir fundu nýdauða rottu hérna rétt hjá í gær. Nú er mér ekki alveg rótt, búandi á fyrstu hæð með lausa rist yfir niðurfallinu inni á baði. Geng um í gúmmístígvélum með blóm í hárinu. Skitsófren með rottufóbíu!   ¶ 10:12 f.h.