Í gær kom Eyjólfur Eyjólfsson með nýju kærustuna til Danmerkur. Hann fann hana leingst oní Afríku, í Miðbaugs Geníu. Við sem öll erum nú svo ofboðslegir heimsborgarar og liberal, tókum nú samt eiginlega ekki eftir öðru en hvað hún var rosalega svört. Reyndar gátum við ekkert talað við hana, því engin okkar kann meira í spænsku en: Hola og hasta la vego, eða eitthvað en hún talar aðeins spænsku og miðbaugsgenísku! Þannig varð það úr að heimsborgararnir sátu og gjóuðu augunum á afríkubúann en pössuðu sig auðvita á að horfa ekki lengi í augun á henni, maður veit nefnilega aldrei, hún er svo svört.
Eina mannestkjan sem kom eðlilega fram við vesalings stúlkuna var ÞS. Hún skoðaði hana frá hvirfli til ilja, snerti hana og strauk og spurði svo annað slagið: Mamma, helduru að hún sé líka með brún brjóst, maga, rass...?
Ömurlegt að fatta hvað maður er eitthvað fávís og asnalegur.   ¶ 6:49 f.h.