Í gærkvöldi sagði mér maður að hann hafi séð Þorbjörgu uppi í eplatré og fundist hún vera alveg eins og ég. Hvaða, hvaða, sagði ég hún er nú svo lík honum pabba sínum. Ó nei, sagði maðurinn, alveg eins og þú Heiðrún. Þú ert nefnilega ekki svona týpa sem stendur fyrir neðan eplatré og bíður eftir að eplin detti niður til þín, þú ferð bara upp og sækir þau!
Af einhverjum völdum þótti mér voða vænt um þetta. Best ég segi það við manninn næst þegar ég hitti hann, hann var nefnilega ofurölvi í gær og ekki móttækilegur af þeim sökum, held ég.....