Ég veit svei mér ekki hvar þetta endar. Er bara leið og leið og svo stundum verð ég svo rosalega reið að ég veit ekkert hvað ég á til bragðs að taka. Verst er þó að geta ekki grátið, það kemur bara ekkert grenj, sama hvað ég reyni. Tilfinningarnar eru bara allar í hnút sem ég get ekki leyst úr og mér finnst þær alltaf verða harðari og harðari. Skildi maður geta brætt steina?