Sonnettur eru hollar. Sérstaklega góðar eftir rauðvínsdrykkju. Hljóma eins og súkkulaði og kók, popp og pizza þegar ég stend keik og les fyrir mig hverja af annari.
Stundum hlamma ég mér með andvarpi í sófan og reyni að telja mér trú um að hætta bara í bili en þær kalla á mig; "eina enn Heiðrún, bara eina enn... "og ég hlíði.
Í kvöld er gæsapartý með Birtu, hún skrapp heim að ná í gulrætur og svo ætlar hún að malla gæsina í stórum potti. Held að mitt hlutverk sé að vera stilt og kaupa búttudeig. Vona að ég geti það án þess að það bresti á með sautjándu aldar enskum sonnettum.