Í gærkvöldi sá ég heimildarmynd um konu sem lét skera af sér typpið og búa til í sig leggöng. Ég segi konu, því það sagðist manneskjan vera og ég get ekki annað en tekið hana trúanlega. Ágæt mynd svo sem, ekkert óskaplega merkileg, en þó var eitt við hana. Það var sýnt svo mikið af skurðaðgerðinni að myndin virkaði allt annað en hvetjandi á mig. Ég ætla aldrei að láta skera af mér typpið, svo mikið er víst.
Í dag eru einungins tvær afsakanir fyrir að læra ekki, leti og læknisheimsókn. En ég á ekki von á öðru en ég komist nokkuð langt á því.