Mér var létt þegar ég vaknaðí í morgun. Veit eiginlega ekki af hverju, bara var eins og stóru fargi væri af mér létt. Kannski var það bara lofleysið, því mér til mikillar gremju áttaði ég mig á að glugginn var lokaður og fjórar mannverur í rúminu mínu og loftið eftir því. Ég veit það svo sem ekkert en er fegin að þessi jól og áramót eru búin og glöð að framundan séu margir venjulegir dagar, með spagghettí og hafragraut. Elska venjulega daga þar sem maður þarf ekki að punta sig ef maður vil það ekki og getur verið í vondu skapi svo dögum skiptir án þess að þurfa að fara með vonda skapið eitthvert í heimsókn eða í boð. En ég held nú samt að þetta verði gott ár. Það byrjar allavega vel, með góðum afmælisdegi dótturinnar, dýragarðsferð og lasagna. Bangsakökurnar verða bíða til moguns eftir að það sé borið á þær krem því nú fer ég í háttin.
Lifið heil.
  ¶ 8:21 e.h.