Ég er alltaf að gera einhver plön. Gærkvöldið átti sum sé að fara í lestur og skrif, sem það gerði svo ekki. Reyndar las ég aðeins, en skrifaði ekki hót og horfði á tvær bíómyndir í staðin. Svo þegar ég fór í rúmið ákvað ég að vakna klukkan átta til að skrifa, sem ég gerði svo ekki. Drullaðist fram úr klukkan tíu og bölvaði sjálfri mér alla leiðina inn í eldhús fyrir aumingjaskapinn. En af hverju? Er ekki bara allt í lagi að sofa út þegar ég ég hef tækifæri til þess? Er ég ekki bara að gera þessi plön og standa ekki við þau, til að geta haft eitthvað til að vera óánægð með. Æ ég skil mig ekki. En þetta er allt í lagi, ég skrifa bara núna og hleyp í hádeginu og fer svo að elda páskalambið og skrifa svo bara meira seinna. Iss piss, ekkert mál og svo er ég líka rosalega úthvíld og sæl. ...og sæt auðvitað, það má ekki gleyma því...  ¶ 9:30 f.h.