Ég er að pæla í því hvernig fólk það er sem kallar á eftir mér hvatningarorð þegar ég er að hlaupa. En ég kemst ekki að neinni niðurstöðu. Það hefur engin séreinkenni og sker sig á engan hátt úr, er ekkert merkt eða neitt. Og ferðast ekkert endilega í hópum eins og ég hefði annars haldið. Það er eins og það grípi þetta fólk einhverskonar geðveiki og það ráði ekkert við sig og kalli bara allt í einu upp yfir sig: "áfram, áfram, áfram". Skrítið.