Það er barasta ekkert að gerast, ég bíð eftir að byrja í skólanum. Hugsa um það annan hvern dag að ég gæti nú alveg lesið málfræði til að undirbúa mig. En það virðist vera nóg að hugsa um það, alla vega geri ég ekkert í því. Samt eru tilfinningarnar sem ég ber í garð vetrarins blendnar. Ég hlakka til og kvíði fyrir, á sama augnabliki nánast. Kvíði fyrir kuldanum og myrkrinu sem virðist ætla að koma allt of fljótt, kvíði fyrir því að hafa ekki alla vini mína hjá mér, kvíði fyrir því að finna einhvern til að taka við að Kötu Og Christian í matarklúbbnum. En ég hlakka til að byrja í skólanum, hlakka til að fara með ÞS í íslenska skólann, hlakka til að fara á skauta, hlakka til að koma inn og fá mér heitt kakó eftir langar útiverur, hlakka til að heimsækja Birtu til Árósa, hlakka til að skrifa BA ritgerð næsta vor.
En þangað til veturinn byrjar formlega, kem ég engu öðru í verk en að bíða, hlakka til og kvíða fyrir. Frábært hvað ég er dugleg að nýta tímann.  ¶ 6:30 f.h.