við mæðgur vöktum lungað úr nóttinni. Önnur kastaði upp, hin hellti úr balanum og skipti á rúminu, náði í vatn og hélt um ennið. Í dag er frekar lágt á okkur risið og við sem eigum eftir að gera aðventukrans!
AG finnst mikið að sér vegið, ekkert haldið á bala fyrir hann og óendanlegur tími sem gæti farið í athyggli á honum, fer í að stumra yfir sjúklingnum. Hann hefur nú leitað hælis hjá grönnunum góðu og situr þar yfir heitu kakói og öðru góðgæti.