Mig dreymdi ógeðslegan draum sem gerðist á sólaströnd. Þegar ég vaknaði var ég ekki ennþá búin að finna stúlkubarnið mitt sem grófst undir húsarústum eftir jarðskjálfta. Ef það var ekki nógu ógeðslegt, þá gat ég ómögulega munað hvað stúlkubarnið hét.
Ég hef ákveðið að ráða þetta á þessa leið: ég er búin að týna stúlkunni í sjálfri mér undir rústum eftir tilfinningajarðskjálfta og er svo lost að ég veit ekki einu sinni hvað ég heiti.
Annað fréttnæmt helst er að ég vaknaði með hausinn fullan af kvefi.