þriðjudagur, júní 27, 2006
|
Í morgun sendum við ÞS af stað í kólóní. AG nennti nú ekki mikið að standa í því að vinka til stóru systur en við hin; mamman, pabbinn og amman stóðum okkur frábærlega. En þegar rútan ók af stað brast hann í grát og grét sleitulaust þar til við vorum komin í leikskólan. Yfirbugaður af sorg hélt hann að hann myndi aldrei aftur líta systur sína augum. En við hin vitum að hún kemur þreytt og sæl aftur á föstudag. Ég sakna hennar nú samt smá...
