Hér sit ég sveitt og bólgin af hita og pizzuáti. Mér líður eins og ég sé hundrað kíló en það getur þó varla verið að ég sé orðin svo þung af því að ég komst í gallabuxurnar mínar rétt áðan. Ég hef ekki hugmynd um af hverju ég fór í þessar gallabuxur, en kenni sjálfspíningarhvöt um að einhverju leiti. Það er alls ekkert gott að vera sveittur í gallabuxum.
Ég þarf að pakka niður og drullast í sturtu, en kem mér ekki að verki. Sit heldur og sötra hvítvín og horfi dreymandi á myrkrið þokast yfir. Kannski hitti ég draumaprinsinn í Sønderborg...