Mig dreymir svo mikið um þessar mundir að það er varla tími fyrir svefn. Undir morgun bar ég ofurlítið stúlkubarn í drauminum. Hún var í bleikum prjónafötum með húfu í stíl. Agnarsmá og falleg. Ég passaði hana vel, hún var systir mín.
Í sama draumi gegnu fram hjá mér flugleiðaflugfreyjur í tugavís. Ég þekkti sumar og heilsaði auðvitað. Allar voru þær í bláu dröktunum og allar voru þær í svörtum og hvítum skóm sem pössuðu ekkert við átfittið. En mér var alveg sama, ég var að gæta systur minnar.