Ég komst að því í gær að ég á einga framtíð fyrir mér sem eiturlyfjaneitandi. Ekki það að ég hafi stefnt að frama í þeim geiranum en nú er allavega ljóst að það verður ekki. Merkilegt hvað mér var létt við uppgvötunina. Ætli ég hafi alla tíð haldið að í mér blundaði lítill fíkill sem bara biði eftir að brjótast út?