Prófaði í fyrsta skipti að fara beint upp úr rúminu og út að hlaupa. Kroppurinn vaknaði ekki almennilega fyrr en eftir tuttugu mínútur. Svolítið einkennileg tilfinning. Svo sit ég hér og hef ekki hugmynd um hvað ég á að gera við daginn. Krakkarnir leika sér eins og englar og ég gláppi út í loftið. Ef þetta er ekki sunnudagur, þá veit ég ekki hvað.