Stundum er þetta bara ekkert mál. Mig langar ekkert í og hugsa ekki einu sinni um það. Aðra daga er þessu þver öfugt farið, þá langar mig stöðugt í og hugsa ekki um neitt annað. Suma daga er í mér snefill af aga og ég harka af mér. En svo koma aðrir dagar þar sem sjálfsaginn er týndur og mér finnst ég eiga það skilið og læt það eftir mér. Ég er fíkill.