Ég hef verið upptekin við það síðustu daga að finna heiminum allt til foráttu. Og þegar ég segi upptekin, þá meina ég upptekin. Heimurinn er svo gríðarstór að þegar maður er ákveðinn í að finna honum allt til foráttu, þá tekur það allan manns tíma. En nú er ég hætt, búin að gefast upp. Í bili. Ef ég þekki mig rétt er ég vís með að taka upp á þessu einhvertíma aftur þó ég viti vel að þetta hefur akkúrat ekkert upp á sig.
Vaknaði í morgun í grenjandi rigningu og roki og fannst lífið bara nokkuð ágætt. Í skólanum vorum við að tala um netstefnumót og mér fannst ekkert svo leiðinlegt.
Ég held að það sé gott að vitna í ónefnt stórskáld og segja: "the only way is up"!