Velmenntuðu, glaðlyndu nágrannarnir buðu mér í morgunkaffi. Það var mjög kærkomið og gott. Vakti lengi við að læra og átti ekkert nema rúgbrauð í morgunmat, svo tilbúinn eðalmorgunverður, svo gott sem í rúmið, var sannkölluð guðsgjöf. Annars er ég bara að læra, ekkert annað að frétta svo sem, ekki það að lærdómurinn sé svo sem einhver stórfrétt. Krakkarnir halda áfram að vera óþekkir og skemmtilegir. Og svo er ég komin með kvef og er að pæla í að panta tíma fyrir okkur mæðgur í klippingu. Vá, hvað þetta er mikil lágdeyða...