Þá er ég búin að pakka, á bara eftir að pakka áhyggjunum niður í geymslukassa, og þá get ég lagt af stað í langþráð frí. Arnaldur var svo ljónheppinn að vera boðið með í Bakken í dag og Þorbjörg fékk að fara með vinkonunum í amagercenter í sárabætur, svo ég er búin að hafa nægan tíma til að snúast í kringum sjálfa mig í friði.
Það er rétt að tæpa aðeins á því að holdveikin hefur versnað til muna og kláðinn er vægast sagt að drepa mig. Svaf varla dúr í nótt út af þessu helv... og prófaði allskonar ráð sem mér finnst líklegt að sé hægt að finna í kerlingabókum um kláða. Þvoði meðal annars leggina upp út grænu tei með myntu, sem virkaði ágætlega, alla vega betur en köldu bakstrarnir. En í te meðferðinni komst ég að því að leggirnir á mér standast ekki gillett bómullarprófið margfræga og þá er kannski bara ágætt að það sé spáð rigningu svo langt sem spár ná, því ekki get ég rakað á mér holdveika fæturna!
Ég geri mér nú alveg grein fyrir því að það er alveg hægt að vera á strönd með skeggstubba á leggjunum og er sólin skildi skína eitthvað, þá geri ég það bara. Verð eflaust ekki sú eina, því staðurinn sem ég ætla að heimsækja er víst fullur af þýskum túristum á sumrin.
Alveg í næsta nágrenni við sumarhúsið sem ég ætla að dvelja í er svo hvorki meira en minna en eina rokk end ról safnið í gervallri Danmörku. Ég verð illa svikin ef mér tekst ekki að lokka samferðamanninn þangað.
Nú ætla ég að fara að leggja í hann, verð reyndar að finna krakkarassgötin fyrst, en ég held að ég sé að fara í svo mikla sveit að það er ábyggilega ekki nettenging, svo talvan verður heima. Ég vona að ég finni einhvern stað, uppi á einhverjum kletti, þar sem er símasamband. Alla vega tek ég á móti sms-um með fæðingarfréttum og einhverju álíka.
ha'det bra...