Gerði geggjaða kjúklingasúpu rétt í þessu að ósk dótturinnar. Reyndar bað hún bara um súpu og af því að ég átti kjúlla þá varð þetta úr.
Hún étur, en ekki hann. Ég háma í mig eins og venjulega.
Er búin að lofa að segja ekkert við matarvenjum dótturinnar í mánuð. Ætla að líta fram hjá öllu.
Börn eru oft stút full af tilfinningum. Merkilegt stundum að það komist eitthvað annað fyrir í þeim.
Ég þarf bráðum að læra á nýjan ofn. Brauðið sem ég baka í mömmuofni verður alltaf hart. Ég held að það verði öðruvísi í Lönguhlíðinni.
Hlakka til...