föstudagur, nóvember 23, 2007
|
Það er ekki endilega alltaf auðvelt að alast upp í mínum húsum. ÞS vaknaði í morgun með hálsbólgu og hósta, sem hljómaði eins og eitthvað úr öðrum heimi, og þráði ekkert heitar en samúð og umhyggju, en hvorugt fékk hún greyið.
Í hvert sinn sem hún hóstaði, sagði AG "hættu að gelta" og ég sprakk úr hlátri. Aftur og aftur.
Á milli hlátursrokanna tókst mér samt að útbúa handa sjúklingnum tebolla, sem verður að duga, hvað umhyggju og samúð varðar, eitthvað fram eftir degi.
Í hvert sinn sem hún hóstaði, sagði AG "hættu að gelta" og ég sprakk úr hlátri. Aftur og aftur.
Á milli hlátursrokanna tókst mér samt að útbúa handa sjúklingnum tebolla, sem verður að duga, hvað umhyggju og samúð varðar, eitthvað fram eftir degi.
