Já, þá er afmæli ársins búið. Takk fyrir kveðjur og komuna og síðast en ekki síst, takk fyrir mig.
Það í mér einhver óþreyja. Veit ekki hvort hún sé svo mikil að ég geti talist full af henni, en hún virðist vera að aukast og magnast. Mig langar mikið til að takast á við næsta kafla, hver sem hann er. Finnst ég hafa verið hér svo lengi, staðið í stað. En samt er ég óneitanlega nýkomin.
Verð að fara að vinna eitthvað núna. Sjóðurinn er orðinn ansi magur og bráðum neyðist ég til að fara að vinna á kassa í 10/11. þ.e. ef ég fæ mér ekki vinnu áður. Ætli sé þá ekki best að reyna að koma sér í almennilega vinnu hið fyrsta. Ég hef samt aldrei unnið í búð og það þótti nokkuð eftirsóknarvert af vinkonum mínum hérna í eina tíð að verða búðarkona svo kannski bara...