Hvers vegna ætli manni finnist leikhús þurfa að hafa einhvern boðskap, eiga eitthvert erindi við mann, á meðan bíómyndir geta bara verið afþreying?

Mikið er það pirrandi þegar heill diskur af morgunkorni og mjólk hellist niður við morgunverðaborðið.

Hins vegar er það ekki pirrandi að sólin skuli skína, jafnvel þó hún skíni kannski beint í augun á manni.

Það er vorfiðringur í mér. Finnst lífið vera fullt af fyrirheitum þrátt fyrir viku veikindi.

Mig vantar vinnu.

Og peninga.

Og kærasta.

Nú fer ég hins vegar, atvinnulaus, peningalaus og einhleyp að drekka kaffihúsarkaffi og slúðra. Það er gott í öllum veðrum.

Og að lokum vil ég bara segja ykkur að ég á yndisleg, dugleg, skemmtileg og falleg börn. Ef einhver væri farin að efast, eftir ummæli mín síðustu vikna.

adíos...  ¶ 9:54 f.h.