ÞS stalst með köttinn í skólann í morgun.
Sagði að hann hefði laumast inn í skólatöskuna og bara hoppaðu upp úr, henni að óvörum, þegar hún var komin í skólann. Ég kaupi það svo sem ekki, en skil alveg að hún hafi viljað fara með köttinn með sér.
Öllu verra er að kennarinn hringdi í mig þegar ÞS og vitorðsmaður hennar, ÞP, voru búnar að vera klukkutíma á leiðinni "heim" aftur með kisu og bað mig að fara út að gá að þeim. Ég fann svo kattarþjófana með köttinn í fanginu ca. 3 metra frá skólalóðinni á leiðinni í áttina að skólanum. Ég veit ekki hvað þeim gekk til. Spurði ekkert. Varð hins vegar á að skammast verulega í þeim. Hef mér það reyndar til afsökunar að kennarinn skammaði mig og sagði mér að skamma þær. Og auðvitað svaraði dóttirin mér með fullum hálsi, eins og henni einni er lagið, sagði að ég skildi aldrei neitt. Sem er að mörgu leiti rétt. Stundum skil ég ekki hvaðan hún hefur þessa heift og ókurteisi. Ég skil ekki af hverju hún þarf svona mikið að rífast við mig. Skil ekki stjórnleysið.

En svo tók ég kisu og bar hana heim og sendi ÞS og kó með harði hendi og skömm aftur í skólann.
Síðan hefur bara ekkert til hennar spurst, sem er kannski ágætt, því ég veit ekkert hvernig ég á að taka á þessum hálfvitaskap.
Veit bara að ég þarf að ná í tauminn á henni og rykkja vel í. Þarf að ná stjórninni.
Vona að hún skili sér einhvertíma heim...

Efnisorð: 1

  ¶ 3:25 e.h.