Við fórum í Paradísarhelli með Lærke af því að hún átti afmæli. Auðvitað hafði stúlkubarnið aldrei upplifað nokkuð í líkingu við þennan afmælisdag. "Fosshagl" sem ég vissi ekki að væri til, fyrr en í dag, barði okkur eins og harðfisk hvar sem við fórum út úr bílnum á ferð okkar, nema á Hvolsvelli, þar var bara rok, enda enginn foss í nágrenninu.
En allir komu þeir aftur og enginn þeirra dó, þrátt fyrir að tveir hafi fest skóna sína í mýri og sá þriðju hundsað mömmu sína, sem að vanda var einstaklega vel skóuð, og vaðið á eftir skóm vinkonunnar. Þetta varð auðvitað til þess að allir, nema einn, fóru á ullasokkunum út að borða. En það má líka alveg...
  ¶ 10:10 e.h.