Arnaldur var ekkert þreyttur í gærkvöldi. Gat bara alls alls ekki sofnað. Mjálmaði endalaust í rúminu sínu
–ég er ekkert þreyttur- ég get ekki sofnað-. Kunni greinilega ekki við að spyrja mig hvort hann mætti sofa í mínu rúmi, einn ganginn enn. Hefur líklega vitað hvert svarið yrði.
Svo kom hann að lokum inn í stofu með sængina sína. Lagðist á mottuna og steinsofnaði!